W Skałkach Twardowskiego zmarł w sobotę 9 stycznia Kazimierz Kubrak, nowohucianin, uczestnik demonstracji w latach 80 ub. w., represjonowany.

Kazimierz Kubrak (ur. 21 sierpnia 1952 r. w Krakowie, zm. 09.01.2021, tamże). Ukończył ZSZ w Zespole Szkół Elektrycznych w Krakowie – specjalność elektromonter (1970). Od 1970 r. zatrudniony jako elektryk utrzymania ruchu m.in. w Instalu (Montin) Kraków, Hucie im. Lenina, Hucie Katowice i Powszechnej Spółdzielni Spożywców „Społem” Nowa Huta; od 2009 r. na rencie.

W NSZZ „Solidarność” od września 1980 r. w Krakowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego.. Po wprowadzeniu stanu wojennego bez powodzenia próbował zorganizować protest pracowników na budowie, za co karnie został przeniesiony do pracy w budynku administracyjnym.Brał udział w manifestacjach po zdelegalizowaniu „Solidarności” w 1982 r. w Nowej Hucie; 14 października 1982 r. zatrzymany w pobliżu kościoła Arki Pana; skazany orzeczeniem Kolegium ds. Wykroczeń. na grzywnę w następstwie tego został także zwolniony z pracy. Angażował się w odtwarzanie struktur „Solidarności”, tzw. Kół Oporu Społecznego, pomoc przy tworzeniu punktów drukarskich i sieci kolportażowych, m.in. „Hutnika”, „Montinowca”, ”Solidarność Zwycięży”,, „Solidarności Hutników”, „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”, oraz „Tygodnika Mazowsze”.

W 1983 r. rozpoczął pracę w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej; 31 sierpnia 1983 r. brał udział w manifestacji w Nowej Hucie; w jej trakcie zabrał broń funkcjonariuszowi ZOMO; został aresztowany; po pobiciu w areszcie warunkowo uchylono ten środek przymusu i 14 listopada 1983 r.zamieniono na dozór milicyjny; po zwolnieniu z aresztu trafił do szpitala, (289.11.1983-04.01.1984) stwierdzono u niego m.in. uraz czaszki.

Podlegał operacyjnemu rozpracowaniu „ODWET” Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin .Rewizje w miejscu zamieszkania i zakładach pracy do 1989 r..

W lutym 1989 r. reaktywował KZ „S” przy PSS Społem Nowa Huta. Po 1989 roku angażował się m.in. w sprawy spółdzielczości, obrońca funkcjonowania barów mlecznych w Krakowie; organizator małej prywatyzacji handlu w l. 1990-93 ułatwiającej przejęcie lokali użytkowych przez dotychczasowe załogi przedsiębiorstw państwowych i spółdzielczych; w l. 1992-1993 wygrał sprawy przeciwko Radzie Miasta Krakowa w Sądzie Najwyższym, co miało duże znaczenie dla organizacji związkowych działających w całym kraju, bo pozwalało zaskarżać uchwały organów gminy dotyczące zakresu działania związków zawodowych; w rezultacie 3 tys. lokali użytkowych w Krakowie przeszło w ręce pracowników.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2009), Medalem Za zasługi dla Małopolskiej „Solidarność” (2013), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).

Stowarzyszenie Sieć Solidarności