X. rocznica śmierci Czarka Kuleszyńskiego, lekkoatlety, działacza Solidarności i samorządowca.
Cezary Kuleszyński ur. 27 listopada 1937 r. w Charsznicy k. Miechowa, zmarł 2 stycznia 2011 roku w Krakowie. Ukończył studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie (1959). Karierę zawodnika rozpoczął w Budowlanych Kielce w 1953 roku. Podczas studiów startował w barwach Wisły Kraków (1956-60).
Był lekkoatletą specjalizującym się w biegu na 110 metrów prze płotki;rekord życiowy to 14,2 sek. (16 czerwca 1963, Bydgoszcz). Sześciokrotnie z rzędu, w latach 1962-67, brał udział w finale mistrzostw Polski w biegu na 110 m przez płotki. Największy sukces odniósł w 1967 roku w Chorzowie, gdzie zdobył brązowy medal. Startował w międzypaństwowych meczach lekkoatletycznych. Jedyny raz w karierze bronił barw narodowych w 1963 roku w meczu przeciwko reprezentacji Włoch – był wówczas czwarty z wynikiem 15,1.
Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem w KS „Hutnik” do 1969 r. oraz nauczycielem wychowania fizycznego w XI Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie.
Wychował reprezentantów Polski: Mariana Chruściela, Andrzeja Lubasa i Zdzisława Serafina.
Działacz Solidarności od początku powstania związku zawodowego. Członek Komisji Robotniczej Hutników (KRH) , zajmujący się sprawami sportu i rekreacji. Po wprowadzeniu stanu wojennego był działaczem podziemnych struktur (TKRH), oraz tajnego RKS Małopolska a następnie od 12.09.1988 r. jawnego, na którego czele stal Stefan Jurczak. Był także członkiem Krajowej Rady Sekcji Oświaty i Wychowania. PO strajkach w 1988 r. był członkiem Komitetu Organizacyjnego NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty i Wychowania w Krakowie (wraz T. Matuszem, Markiem Michno, Ryszardem Stinia) w Krakowie. W wyborach 1990 r. do odrodzonego samorządu Krakowa wybrany radnym m. Krakowa I kadencji z Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.
Cezary Kuleszyński był również zaangażowany w działalność Ruchu Narodowego, pełnił funkcję prezesa Okręgu Krakowskiego Stronnictwa Narodowego.
Cezary Kuleszyński został pochowany na cmentarzu w Grębałowie (kw. LXXc, wsch. m. 13
Stowarzyszenie Sieć Solidarności
3 maja 1986 w Częstochowie odbyło się piąte od ogłoszenia stanu wojennego spotkanie środowisk nauczycielskich i oświaty niezależnej z następujących regionów: Gdańsk, Gorzów Wlkp., Kraków, łódź, Warszawa, Wrocław. Omawiano zmiany planowane przez MOiW na nowy rok szkolny i sytuację zagrożenia zdrowotnego dzieci i młodzieży po katastrofie elektrowni atomowej w Czarnobylu (26 kwietnia 1986), którą władze początkowo zataiły przed społeczeństwem, i naraziły dzieci na napromieniowanie, organizując przymusowe dla szkół pochody pierwszomajowe.
W kwietniu 1988 roku Polskę ogarnęła fala strajków robotniczych przeciwko degradacji cywilizacyjnej kraju i domagających się prawdziwej reformy życia społecznego i gospodarki. 30 kwietnia nauczyciele Warszawy i Lublina skierowali słowa poparcia do robotników Nowej Huty.
11 listopada 1988 przedstawiciele KRSOiW znowu gościli w Warszawie. Omawiali kwestię ujawniania się i nowego systemu płac w oświacie. Omówiono stan współpracy ze związkowcami francuskimi i USA. Wystosowali list do Lecha Wałęsy z poparciem dla jego działań. List podpisali: Franciszek Kowalski (Wrocław), Wiktor Kulerski (Warszawa), Cezary Kuleszyński (Kraków), Arkadiusz Małyszka (Poznań), Krystyna Pieńkowska (Gdańsk), Bronisław Sarzyński (Gdańsk), Karol Seifert (Poznań), Janina Szymajda (Lublin), Izabela Wasiak (Łódź), Stanisław Żuławski (Kraków). Pierwsze w 1989 roku spotkanie Krajowej Rady Sekcji Oświaty i Wychowania odbyło się 8 stycznia 1989 w Warszawie. Komunikat o spotkaniu podpisano po raz pierwszy nazwiskami działaczy. Byli to: Krzysztof Koszlaga i Krystyna Pieńkowska z Gdańska, Cezary Kuleszyński i Stanisław Żuławski z Krakowa, Janina Szymajda z Lublina, Arkadiusz Małyszka i Karol Seifert z Poznania, Wiktor Kulerski z Warszawy, Franciszek Kowalski i Grażyna Tomaszewska (nowa osoba w składzie Rady) z Wrocławia.
